تست التراسونیک یا فراصوتی یکی از روش های تست های غیر مخرب می باشد که عمدتاً جهت تشخیص عیوب داخلی مواد ، قطعات و سازه ها استفاده می گردد .
محدوده شنوایی انسان، امواج صوتی با فرکانس بین 20 هرتز تا 20 کیلو هرتز بوده و این در صورتی است که فرکانس مورد استفاده در تست فلزات ، سرامیک ها ، شیشه ، کامپوزیت و دیگر مواد مهندسی ، به روش التراسونیک بین 0.5 تا 25 مگاهرتز می باشد .
در این روش امواج فراصوتی توسط یک ترنسدیوسر (مولد صوتی) وارد قطعه تحت تست شده و در صورت برخورد عمود با ناپیوستگی های داخلی بخشی از انرژی آن به سمت ترنسدیوسر بازتاب می گردد. امواج بازتاب شده توسط ترنسدیوسر دریافت شده و به پالس های الکتریکی تبدیل می گردد و نهایتاً روی صفحه نمایش A-Scan یک سیگنال عمودی ظاهر می گردد. اپراتور با توجه به موقعیت سیگنال روی محور افقی صفحه، ارتفاع و شکل ظاهری آن به اطلاعات مختلفی از جمله مکان و عمق ناپیوستگی، نوع و ابعاد آن پی می برد.
تست التراسونیک قدرت نفوذ بسیار بالاتری نسبت به تست رادیوگرافی داشته و گاهی اوقات می تواند عیوب را تا عمق 5 متر در فولادها نمایان سازد . همچنین حساسیت این روش در آشکارسازی عیوب صفحه ای و بحرانی نظیر ترک ها، LOF و Lamination بیشتر از RT می باشد.
تست التراسونیک به طور معمول جهت بازرسی قطعات تولیدی به روش های ریختگری ، نورد ، فورج ، اکسترود، ورق های نازک ، انواع جوش های نفوذی و اندازه گیری میزان کاهش ضخامت لوله ها و مخازن استفاد می شود.
